Z niezwykłą satysfakcją obserwujemy dzieci, które na zajęciach szachowych uczą się grać w szachy, planują, liczą warianty, rozwiązują zadania. Jak to się dzieje, że nauka, nie łatwej przecież gry, sprawia im tyle radości? Wystarczy uczyć cierpliwie, z radosnym usposobieniem, bo pozytywne emocje wspomagają proces nauki. Nie karać za robienie błędów, by dzieci nabrały odwagi w myśleniu i działaniu. Wspierać i chwalić nawet w niewielkich postępach by dodawać im wiary we własne możliwości. Gdy mówią słuchać z najwyższą uwagą i powagą bo tylko przez dobry przykład nauczymy ich aby i nas tak słuchali. I z radością przyglądać się jak wyrastają im skrzydła.